De verborgen wereld van jongensprostitutie: “ik zat vast in mezelf.”

Batikan: “Ik kan heel veel vertellen over die tijd, maar neem maar van mij aan dat ik helemaal vast zat in mezelf, ik speelde de ‘normale’ jongen volgens onze normen én ik had mijn eigen belevingswereld. Langzamerhand ging ik de verborgenheid in. Ik wist gewoonweg nog niet welke schade er in mijn jeugd was aangericht en ik betrad een risicovolle, nieuwe wereld. De eerste seksafspraak die ik tegen betaling had, voelde eigenlijk wel oké. We hadden thuis geen geld, dus ik kon eindelijk wat met vrienden gaan doen.”

“Het begon allemaal op een chatsite, dat was natuurlijk heel spannend. Ik stapte een risicovolle wereld binnen, maar dat had ik toen nog niet zo door. Je weet niet wie je tegenkomt en ik kon toen geen nee zeggen. Ik wist zelf niet eens waar mijn grenzen lagen en kon ze dus ook niet aangeven. Ik maakte seksafspraken en werd daarvoor betaald. Ergens voelde die afspraken ook als een bevestiging. Ik deed ertoe en ik kreeg er nog geld voor ook. Dat heb ik tot mijn zestiende, zeventiende gedaan. Ik denk elke maand wel een keer, het was een soort van opkikker tegen de eenzaamheid, de bevestiging die ik eruit haalde, was een soort verslaving. Mijn vader vertrok in die tijd met de noorderzon, die heb ik nog gezocht in zijn thuisland. Maar ook daar had ik geen geld en viel ik terug op de prostitutie. Toen ik mijn vader eindelijk had gevonden, bleek dat hij ons nooit meer wilde zien. Ik had zelfmoordneigingen en de prostitutie was anders dan toen ik jonger was. Ik was afhankelijk van het geld en daardoor werd er meer misbruik van me gemaakt. Uiteindelijk heeft mijn moeder me teruggehaald. Ik was niet meer dezelfde Batikan, ik was totaal veranderd door de mentale klachten. Ik was heel opstandig, boos naar alles en iedereen. Ik zag mezelf als slachtoffer. Iedereen had een goed leven, waarom ik niet? Ik had me m’n hele leven verscholen, dat wilde ik niet meer, dus besloot ik uit de kast te komen. Dat pakte niet goed uit, het gaf nog meer problemen thuis. Mijn moeder kreeg meer mentale problemen, ook vanwege de gemeenschap. Ik sliep in die tijd veel bij vrienden en zelfs op straat. De politie en hulpverleners kwamen heel vaak bij ons over de vloer en uiteindelijk kreeg ik een urgentieverklaring om zelf het huis uit te kunnen gaan en heeft de politie mij geholpen. Dat is aan de ene kant mooi, maar aan de andere kant schaamde ik me ook.”

Ik blijf!

“Ik kocht dingen om me beter te voelen en om te vluchten, maar dat leverde uiteindelijk veel schulden op. Ik moest op mezelf gaan wonen en ik had niets in huis. Ik sloot leningen af om mijn huis in te richten. Om een lang verhaal kort te maken, ik begon weer met de prostitutie om brood te kopen om te eten. Totdat er een klant kwam die onder invloed was. Ik probeerde hem weg te sturen, maar hij zette een fles whisky op tafel en legde zijn pistool ernaast met de woorden: ‘ik blijf tot de ochtend zonder te betalen’. Die ochtend moest ik naar het ziekenhuis, alles was zo erg beschadigd dat ik drie operaties nodig had.”

Ze stond er binnen drie kwartier

“Via het online veldwerk van het expertisecentrum kwam ik een zorgcoördinator tegen. Heel laagdrempelig, maar ik vertrouwde natuurlijk niemand meer. Ze gaf haar eigen nummer en dat heb ik anoniem gebeld. Ze stond binnen drie kwartier voor mijn deur. En daar is mijn weg naar herstel begonnen. Ze bood aan om uit de prostitutie te stappen. Ik kreeg hulp bij mijn schulden en bij mijn fysieke en mentale herstel. Ik begon weer perspectieven te zien voor mezelf. Ik heb ontzettend hard aan mezelf gewerkt en ik wil mijn ervaringen op een positieve manier inzetten om anderen te helpen. Ik wil iets betekenen en dat kan ik ook met het inloophuis en het online veldwerk dat ik nu doe. Ik snap hoe die verborgen wereld werkt, jonge jongens bezoeken chatsites ter ontspanning, maar er zit een hele duistere wereld achter verscholen. Daar staan ze vaak niet bij stil. Het is zo belangrijk dat ze weten waar ze moeten zijn, waar ze terecht kunnen.”

Verschil maken

“Een deel van mijn herstelproces draaide om zelfacceptatie. Mijn moeder weet inmiddels wat me is overkomen en ze heeft er ook spijt van. Mijn vader is inmiddels overleden. Tijdens mijn opleiding en therapie heb ik zoveel geleerd. Iedereen heeft zijn eigen proces, ik heb ervoor gekozen om niet boos te blijven. De dingen zijn op z’n plaats gevallen, ik heb mijn ouders vergeven, geaccepteerd en ik ben doorgegaan. Ik weet wat ik belangrijk vind in mijn leven, wat mijn kernwaarden zijn. Ik gun andere mensen ook de hulp om hun leven op te bouwen, terug in de maatschappij te komen en mee te kunnen doen. Als ervaringsdeskundige krijg ik de ruimte om de impact van uitbuiting en jongensprostitutie te delen. Zo kan ik samen met anderen een echt verschil maken in beleid, signalering en bejegening. Want dit kan iedereen overkomen!”

De zorgcoördinatoren van Expertisecentrum Mensenhandel en (jeugd)prostitutie helpen slachtoffers en hun omgeving bij het vinden van passende hulp. Denk hierbij aan (crisis) opvang, contact met familie, het vertellen van het verhaal en ondersteuning bij juridische zaken. Ook adviseert en ondersteunt het expertisecentrum professionals in het begeleidingstraject van slachtoffers van mensenhandel.