Marieke (21), moeder van Isa :
“Ik doe alles stapje voor stapje. Ik ga er eerst maar eens voor zorgen dat ik een goede moeder word.”
Op haar 16e ontmoet Marieke haar vriend. “Toen we ongeveer een jaar een relatie hadden, voelde ik me ineens niet zo lekker.” Met haar moeder gaat ze naar de dokter, die raadt aan om een zwangerschapstest te doen. Toen werd meteen duidelijk dat Marieke zwanger was. “Ik schrok heel erg, er ging van alles door mijn hoofd. Mijn ouders waren erbij en dus meteen op de hoogte. Zij schrokken, maar maakten ook direct duidelijk dat ze achter mij zouden staan, welke keuze ik ook zou maken.” De ouders van haar vriend reageren hetzelfde. Verder vertellen ze het nog niet aan veel mensen. Marieke is pas 8 weken zwanger en zij en haar vriend weten nog niet of ze de zwangerschap willen voortzetten. “We wisten eigenlijk wel dat we het wilden houden, maar kleine dingen hielden ons tegen: we zijn nog jong, we hebben allebei geen werk, straks kun je niet meer elk weekend stappen en je ziet je vrienden minder. Dat was echt lastig en zorgde voor veel stress.” Omdat Marieke zo twijfelt, belt haar moeder naar JeM voor een gesprek. “We hebben allemaal overwegingen opgeschreven. Uiteindelijk heb ik besloten dat ik mijn gevoel moest volgen, toen was het duidelijk. Dat gesprek heeft heel erg geholpen.” Na bijna twee maanden twijfelen kiest ze ervoor om het kindje te houden. Via JeM komt ze daarna bij een ‘zwangerengroep’. “Daar was nog een meisje van 17. Ik vond het heel fijn om te zien dat ik niet de enige was van die leeftijd en om ervaringen en verhalen van anderen te horen. Je leert allemaal dingen die goed zijn om te weten voor de bevalling en het is gewoon heel gezellig.“ Inmiddels is Marieke bevallen van een gezonde dochter; Isa. Moeder en dochter maken het goed.
Joëlle (28 weken zwanger ):
“Ik gebruikte altijd voorbehoedsmiddelen, was gewoon ongesteld en had ook een hele platte buik, toch bleek ik ineens al 5 maanden zwanger te zijn.”
“Ik begon een buikje te krijgen, maar ik had heel veel vreetbuien dus ik dacht dat het daardoor kwam.” Van haar moeder moet Joëlle een zwangerschapstest doen. “Ik dacht echt dat ik niet zwanger was, maar van die test kreeg ik het toch een beetje benauwd. Ik deed de test en die was positief. Toen ben ik echt nog een half uur bij de wc blijven zitten, ik durfde er niet uit te komen.” De vader van het kindje, een goede vriend van Joëlle, is helemaal in paniek en verbreekt meteen het contact. Haar moeder begint te schreeuwen en huilen. Daarna zegt ze dat Joëlle het huis uit moet als ze het kindje niet weg laat halen. “Ik was heel bang dat ik al over de 22 weken zou zijn, dan kon ik het niet meer weg laten halen.” Meteen dezelfde avond gaat Joëlle met een vriendin naar het ziekenhuis voor een echo. “Daar zei de arts dat ik 23 weken en 3 dagen zwanger was. Ik kon gewoon niet meer stoppen met huilen.” Gelukkig mag Joëlle bij haar vriendin intrekken. Daar thuis doet ze het huishouden en is ze, met hulp van JeM, druk op zoek naar een woning. Ze probeert ook het contact met haar ouders te herstellen.
Sera (18) komt naar JeM omdat ze na de bevalling het contact is verloren met haar vriendinnen:
“Mijn vriendinnen organiseerden nog wel een babyshower, maar daarna is er niet veel contact meer geweest.”
Om structuur aan te brengen en om ander jonge moeders te ontmoeten, gaat Sera een paar keer per week overdag naar JeM. “Het is gezellig met de andere moeders en Malik kan daar met andere kinderen spelen. JeM is een plek waar je je thuis voelt. “Ik heb veel gehad aan het contact met anderen: het idee dat je er niet alleen voor staat. Ik ben zelfverzekerder geworden en heb geleerd dat ik ook af en toe een momentje voor mezelf moet hebben.”
Mariam (19) heeft een dochtertje van 1 jaar:
“Soms weet ik niet wat ik moet doen, want ze krijgt een eigen wil. Het is zwaar, maar lang niet zo extreem zoals in tv-programma’s.”
Tijdens de zwangerschap gaat er bij Mariam een knop om. “Toen ik zwanger raakte, besefte ik dat ik normaal moest eten en boeide het me niet meer of ik aankwam. Ook andere dingen gaan sindsdien supergoed. Een kindje doet echt iets met je. Ik heb heel veel hulp gehad van anderen, zoals mijn moeder. JeM en de contacten met andere jonge moeders hebben mij ook geholpen. Daar heb ik een hele goede vriendin aan overgehouden! Maar uiteindelijk moet je het wel zelf doen.”
Brief van een moeder voor een moeder (Rachelle (26), moeder van Dex ):
“Ik raad JeM aan alle jonge moeders aan”.
Lieve aanstaande moeders,
Ik ben een jonge moeder van inmiddels 26 jaar en heb een zoontje. Ik zou graag mijn verhaal in het kort met jullie willen delen en vertellen over wat JeM mij heeft gebracht. Zelf ben ik in aanraking gekomen met JeM tijdens mijn schoolperiode via mijn mentor destijds. Ik was op dat moment zwanger en woonde samen. Door bepaalde omstandigheden is de relatie beëindigd waardoor ik kort gezegd op straat kwam te staan. Terug naar huis zou lastig worden want ja… er was een kleine op komst dus dan verandert er een hoop. Had het liefst iets voor mijzelf en mijn zoontje gewild qua huisvesting. Gelukkig is hier in Eindhoven veel hulp betreft als je in een moeilijkere situatie terecht komt waarbij je hulp nodig hebt. Wees nooit bang om om hulp te vragen. Er zal altijd wel iemand zijn met een luisterend oor. En dat heb ik wel ervaren bij JeM. Ze kunnen je met van alles helpen. Bijvoorbeeld met je financiën, huisvesting en spulletjes. Voor iedere hulpvraag is er vaak wel een oplossing. Ik zelf kom op de dinsdag en donderdag (van 10.00 tot 12.00 uur ) naar de inloop bij JeM. Wat ik er ook heel fijn aan vind, is dat je met andere jonge moeders je ervaringen kunt delen, om hulp kunt vragen, spulletjes uit kunt wisselen als je bijvoorbeeld nog iets nodig hebt. Ook ideaal dat er een opvang is zodat je ook even tijd voor jezelf en met de andere moeders kunt hebben om eventjes jezelf te kunnen zijn en niet alleen mama. Heel erg belangrijk al zeg ik het zelf! Ik raad JeM aan alle jong moeders aan! Alvast heel veel plezier gewenst en een fijne en positief vooruit zicht! Na regen komt zonneschijn.
